This text is in Dutch only.
Afgelopen dinsdag heb ik, samen met zijn familie en vrienden, afscheid genomen van Jaap-Jan de Vries. Het was een afscheid zoals hij dat graag meegemaakt zou hebben: veel volk en genoeg te drinken en te eten, hij was kennelijk gek op haring! Als collega heb ik Jaap-Jan een jaar of tien meegemaakt. Hij was een bevlogen docent en bovenal coach van “zijn” studenten. Hij verstond de kunst van het vragenstellen, hij kon vragen, doorvragen en soms ook provoceren. Met een twinkeling in zijn ogen wachtte hij het effect af. Vaak leidden zijn vragen tot diepere inzichten, zowel bij studenten als bij collega’s. Hij was actief binnen de opleiding Leisure Management en de Willem de Kooning Academie, maar ook hogeschoolbreed. Zo was hij bijvoorbeeld lid van de groep die zich met coaching bezighield, onder leiding van John Beentjes en later Annemiek Grootendorst. Hij organiseerde ‘coachcafés’ waarin diverse onderwerpen langs kwamen die hem na aan het hart lagen. Na zijn pensioen genoot hij samen met Tonny, zijn vrouw, van het leven, hun reizen en hun (klein)kinderen. Het was een schok voor me te horen dat hij overleden was op 70-jarige leeftijd. De laatste jaren genoot hij nog wel, maar dan tussen de chemo’s door. Zijn wens was iedereen het leven ten volle te laten leven. Dank je wel Jaap-Jan! 
