English text at the end of the page
Op 16 maart overleed onze alumnus en oud-docent, de beeldend kunstenaar Guido de Waart op 91 jarige leeftijd. Hij gaf in de periode 1968-1988 les aan onze academie en wordt door studenten en collega’s uit die tijd herinnert vanwege zijn flamboyante verschijning en zijn toegewijde manier van lesgeven.
Guido de Waart studeerde in 1952 af bij de befaamde afdeling P (Publiciteit). In zijn beroepspraktijk maakte hij naast publiciteitsvormgeving ook vrij werk. Dit was voor Wim van Dijk (alumnus 1976) een reden om hem als begeleider te vragen bij zijn afstuderen in 1976, omdat hij als student van de afdeling P zich ook richtte op vrij werk met als media zeefdrukken en fotografie. De begeleiding van Guido de Waart en Rob Broere heeft Wim zich altijd als een heel positieve ervaring herinnert: er was veel vertrouwen en stimulans van Guido bij Wim’s afstuderen, die als eerste op een dergelijke manier bij de afdeling P afstudeerde.
Het toelatingsexamen van Anna Ramsair (alumna 1978) was haar eerste kennismaking met Guido, die vervolgens haar docent in het basisjaar werd. Zij werd toegelaten op basis van haar schetsen, die hem het vertrouwen gaven dat zij op de academie thuishoorde. Als docent was hij immer scherp en alert in zijn begeleiding. Hij maakte het zich niet gemakkelijk in zijn aanpak van lesgeven: hij stelde vragen en vroeg door: Waarom doe je dit hier op deze manier? Wat doe je hier in je werk en waarom? Waar wil je naar toe? Met zijn vragen zette hij je aan het denken. Hij merkte op dat zij zich niet bezighielden met hun toekomst, met hoe zij hun geld zouden gaan verdienen, hoe zij hun netwerk gingen opbouwen, zich niet afvroegen hoe het werkt met galeries, hoe met subsidies, hoe het maken van tentoonstellingen. Waarom zijn jullie daar niet mee bezig, vroeg hij zich af.
Kees Verschuren is lange tijd een collega van Guido de Waart op de academie geweest. Kees herinnert zich eveneens Guido’s scherpte, precisie en helderheid. Als collega droeg hij op constructieve wijze bij aan het oplossen van kwesties in het onderwijs.
Jeroen Chabot herinnert zich Guido goed uit de periode dat hij zelf een aankomend jonge docent was op de academie en daar Guido trof als een ervaren docent. Hij zag bij Guido de liefde voor de jonge mensen om hem heen met hun opwinding van hoopvolle verwachtingen. Guido hield van lesgeven, en Jeroen memoreert zijn gepassioneerdheid als kunstenaar en docent, die driftig kon zijn in het gesprek maar immer liefdevol naar de studenten.
Leontine Hagoort (alumna 1987) kende Guido al voordat zij haar studie aan de opleiding Mode aan onze academie begon, de families de Waart en Hagoort waren dik bevriend. In het 2e jaar kreeg zij les van Guido en zij herinnert zich hoe de hele klas hier naar uitkeek. Hij gaf originele opdrachten in verschillende technieken en haalde het beste uit zijn studenten naar boven. Hij kon goed uitleggen hoe je iets op papier en in een richting moest zetten. Ook het netjes werken en precisie is iets wat je van Guido leerde. Zijn lesgeven was niet vrijblijvend en gaf alleen een compliment als hij het heel goed vond, dan glom je van trots. Hij haalde het beste bij je naar boven en dat maakte hem een heel goede docent.
Anna Ramsair ontmoette hem enkele jaren geleden bij een feest van een gezamenlijke vriend en verzuchtte tegen hem “we worden oud, Guido”, waarop hij repliceerde: “Anna, toen ik zo oud was als jij voelde ik mij zeker niet oud.” Wel ouder, niet minder scherp.
Met dank aan Kees Verschuren, docent van 1973-2003, Leontine Hagoort (alumna 1987), Anna Ramsair (alumna 1978), Wim van Dijk (alumnus 1976) en Jeroen Chabot (docent en directeur 1985- )
Tekst door Wilma Knol.
Bronnen:
Website Guido de Waart www.guidodewaart.com
Academie archief
Tonkens, Pauline, et al. Rijk Ben Ik Er Nog Niet Van Geworden : 47 Rotterdamse Beeldende Kunstenaars. Duo/Duo, 1997
English
On March 16, our alumnus and former teacher, the visual artist Guido de Waart passed away at the age of 91. He taught at our academy from 1968-1988 and is remembered by many students of that time for his flamboyant appearance and dedicated teaching style.
Guido de Waart graduated from the renowned P (Publicity) department in 1952. In his professional practice, he produced free work in addition to publicity design. This was a reason for Wim van Dijk (alumnus 1976) to ask him as a supervisor at his graduation in 1976, because as a student of the P department he also focused on free work with screen printing and photography as media. He has always remembered the guidance of Guido de Waart and Rob Broere as a very positive experience: there was a lot of confidence from Guido in Wim's graduation, who was the first to graduate in such a way from the P department.
The entrance examination of Anna Ramsair (alumna 1978) was her first introduction to Guido, who then became her teacher in the foundation year. She was admitted on the basis of her sketches, which gave him confidence that she belonged at the academy. As a teacher, he was always sharp and alert in his guidance. He did not make it easy in his approach to teaching: he asked questions and inquired: Why are you doing this here in this way? What are you doing here in your work and why? Where do you want to go? With his questions he made you think. He noted that they were not concerned with their future, with how they were going to make their money, how they were going to build their network, not wondering how it works with galleries, how with grants, how making exhibitions. Why aren't you working on that, he wondered.
Kees Verschuren was a long-time colleague of Guido de Waart at the academy. Kees also remembers Guido's sharpness, precision and clarity. As a colleague, he contributed constructively to resolving issues in education.
Jeroen Chabot remembers Guido well from the period when he himself was a prospective young teacher at the academy and encountered Guido there as an experienced teacher. He saw in Guido the love for the young people around him with their excitement of hopefulness. Guido loved teaching, and Jeroen recalls his passion as an artist and teacher, who could be adrift in conversation but always loving towards the students.
Leontine Hagoort (alumna 1987) knew Guido even before she began her studies in the Fashion program at our academy; the de Waart and Hagoort families were close friends. In the 2nd year she was taught by Guido and she remembers how the whole class looked forward to this. He gave original assignments in different techniques and brought out the best in his students. He was good at explaining how to put something on paper and in a direction. Neat work and precision is also something you learned from Guido. His teaching was not non-committal and only gave a compliment when he thought it was very good, then you glowed with pride. He brought out the best in you and that made him a very good teacher.
Anna Ramsair met him several years ago at a mutual friend's party and sighed to him "we're getting old, Guido," to which he replied, "Anna, when I was your age I certainly didn't feel old." Older though, not less sharp.
