Diana Bentoh is coach, docent, zangeres en creatief ondernemer gevestigd in Rotterdam. Ze is afgestudeerd in sport en onderwijs, interieurstyling en cross-over creativiteit. Dit maakt haar een allround en multigetalenteerde 'onderwijsnomade', aangezien ze brede en diverse ervaring heeft binnen het onderwijsveld. Bij WdKA, waar ze werkt als studentencoach en tutor binnen de opleiding Beeldende Kunst en Educatie (DBKV), komen al haar ervaringen als docent, coach en kunstenaar samen. We stellen Diana graag aan je voor via onderstaand interview, waarin ze meer vertelt over haar professionele reis, het DBKV-programma en haar passie voor lesgeven.
Waarom ben je bij WdKA gaan werken?
“Ik verhuisde 7 jaar geleden naar Rotterdam en werkte op de Hogeschool Rotterdam als docent binnen de minor Human Talent Design. Na een paar jaar moest ik daar stoppen met werken. Een dag later stuurde mijn vriend mij de vacature voor deze 'allround docent' baan bij WdKA en ik voelde meteen 'dit is het'. Ik heb echt het gevoel dat al mijn eerdere ervaringen ervoor zorgen dat deze baan perfect bij me past; alles komt samen. Het grappige is dat ik een jaar eerder al sprak over werken bij WdKA. Ik heb deze baan echt gemanifesteerd.”
Wat vind je zo leuk aan het onderwijs?
“Ik heb een groot hart voor het onderwijs. En het is zo inspirerend om les te mogen geven aan toekomstige leraren. Om aanwezig te zijn bij de wortels van het onderwijs. Het is een eer om hen te begeleiden in dit leerproces om leraar te worden en het onderwijs te hervormen. Ik ben zo enthousiast over deze nieuwe generatie leraren; ik heb het gevoel dat zij echt iets nieuws brengen in het huidige onderwijssysteem.
In mijn professionele werk, maar ook in mijn persoonlijke leven, probeer ik mijn energie te investeren in mijn cirkel van invloed. In mijn werk bestaat die cirkel uit mijn studenten. Door echt aanwezig te zijn en hen mijn volledige aandacht te geven, hoop ik hen te inspireren hetzelfde te doen in de toekomst.”
Wat maakt DBKV voor jou een interessante opleiding?
“De opleiding heeft een nauwe band met het onderwijsveld en de realiteit van het lesgeven. We doen veel projecten waarbij de studenten hun praktische vaardigheden kunnen ontwikkelen. We dagen onze studenten echt uit om zichzelf te ontwikkelen als leraar, maar ook als persoon in het algemeen. Niet alleen het onderwijsprogramma en de inhoud van de lessen zijn belangrijk, maar ook de manier waarop je je presenteert en gedraagt.”
Wat kenmerkt jou als docent?
“Als docent probeer ik altijd aanwezig te zijn in het moment. Ik observeer graag eerst wat er met mijn studenten aan de hand is en reageer daar dan op en begeleid ze zo goed mogelijk. Daarom maak ik veel gebruik van mijn intuïtie.
Ik probeer mijn studenten ook te leren dat het belangrijk is om te observeren, uit te zoomen en te reflecteren. Te zien wat studenten nodig hebben (zowel individueel en als groep), en flexibel te zijn in je manier van lesgeven.
Studenten geven mij de energie die ik nodig heb om mijn werk te doen. Het maakt niet uit hoe moe ik ben, als ik omringd ben door en werk met studenten komt het altijd goed.
Ik heb niet één enkel vakgebied. Ik ben echt een allround docent die veel inzichten, vaardigheden en kennis uit verschillende vakgebieden en disciplines gebruikt.”
Wat is jouw bron van inspiratie?
“Spirit: de ware bron van alles, waaronder creativiteit en inspiratie. Alle mensen die ik inspirerend vind, halen hun creatieve energie ook uit deze bron en vertalen die via hun lichaam en bewustzijn. Voor mij is het verbazingwekkend om te zien hoe spirit zich in zoveel verschillende vormen op aarde manifesteert. Spirit is echt mijn grootste inspiratiebron en ik gebruik deze bron van kennis voor alles wat ik doe. Als docent, als kunstenaar, maar eerst en vooral als mens.”
Wat is iets dat de meeste studenten niet over jou weten, dat je wel zou willen delen?
“Ik zou graag een jeugdverhaal willen delen dat veel zegt over mijn persoonlijkheid. Toen ik drie jaar oud was en net naar Nederland was verhuisd, ging ik met mijn moeder en zusje naar een zwembad. Mijn moeder zat aan de kant en op een gegeven moment zag ze me helemaal op de drie meter duikplank klimmen. Ik was bang om terug te gaan, maar ik was ook bang om te springen. Mijn moeder sprong in het water voor het geval er iets mis zou gaan, en een paar seconden later sprong ik bijna bovenop haar nek. Ik vind het grappig dat mijn mentaliteit van 'in het diepe springen' al op deze jonge leeftijd aanwezig was. Ik was bang, deed het toch en er ging niets mis. Ik denk dat dit mijn eerste positieve ervaring was met het nemen van risico's, en sindsdien heb ik dit geloof en vertrouwen behouden. Soms moet je er gewoon voor gaan.”
